A. F. Th. van der Heijde: Tonio

Informatie over het boek

Op de voorkant van het boek staat een jongen, Tonio. Hij beeld Oscar Wilde uit, dit was een opdracht van zijn school. Deze foto is ook mee gestuurd met de rouwkaarten van Tonio. In eerste instantie wist ik niet dat Tonio op de voorkant van het boek stond en ik wist ook niet dat deze foto Oscar Wilde uitbeelden. Hier is de foto van het boek: http://www.debezigebij.nl/upload_mm/5/2/5/6088_Toni%20pap_Tonio.jpg

En hier is een foto van Oscar Wilde:

http://rt.com/files/art-and-culture/news/oscar-wilde-house-sale-978/oscar-wilde.jpg

Het boek begint met de geboorte van Tonio. Adri van de Heijde wil Tonio inschrijven bij het gemeentehuis met twee achternamen. Dit doet hij om de achternaam van zijn vrouw, Rotenstreich, in stand te houden. Het gaat echter mis, hij krijgt maar een achternaam. Eerste pinksterdag 2010 worden Adri en Mirjam verrast door een bezoekje van de politie. Tonio ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis ze moeten er zo snel mogelijk heen. Tijdens de reis naar het ziekenhuis kijkt Adri terug op het verleden, bijvoorbeeld denkt hij terug aan de geboorte van Tonio.

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis blijkt al snel dat Tonio het niet gaat halen. Samen gaan ze voor de laatste keer bij hem kijken. Ze durven hem niet achter te laten, hij mag niet alleen sterven. Nadat de beademing wordt stop gezet takelt zijn lichaam snel af. Mirjam en Adri kunnen dit niet aanzien en vertrekken.

Mirjam en Adri besluiten de begrafenis klein te houden. Alleen Tonio’s familie en zijn beste vrienden zijn erbij. Het liefst zouden ze het meisje, waarmee Tonio de week voor zijn dood een fotosessie heeft gehouden, uitnodigen alleen ze weten niks van haar. Nadat Adri een rouwadvertentie voor de krant heeft geschreven stomen de kaarten binnen. De een stelt vragen terwijl de andere medeleven en steun toont.

De verwerking van de dood gaat moeizaam. Ze willen er achter komen hoe de laatste uren van Tonio waren. Jim, de beste vriend van Tonio, weet ze te vertellen dat hij uit was gegaan, niet zoals gepland met het meisje van de fotosessie maar met Dennis en Goscha . Beide worden ze uitgenodigd bij Adri en Mirjam thuis om ze te vertellen hoe de avond is verlopen. Ze kunnen alle twee niks vertellen over het meisje van de fotoshoot maar wel dat Tonio de laatste tijd erg gelukkig was. Ook komen ze er achter dat Tonio een andere route fietsten naar huis, maar waarom? Dennis en Jim gaan opzoek naar de foto’s van de shoot want die zijn nog steeds spoorloos en besluiten een expositie te maken van alle andere foto’s van Tonio omdat die zo mooi zijn. Een andere vriend komt er via Facebook achter dat het meisje Jenny heet. Ze sporen haar op.

Inmiddels zijn Adri en Mirjam eraan toe om de details over de dood van Tonio aan te horen. Met de moeder van Mirjam gaat het niet zo goed. Ze wil zelfmoord plegen door voor een auto te springen en zo bij Tonio te zijn. Ook heeft Mirjam het idee dat Adri een nieuw kind wil, met een andere vrouw. Het gaat dus allemaal niet zo goed.

Ze ontmoeten Jenny. Tonio zou inderdaad met haar die zaterdag avond uitgaan met haar maar het kwam er niet van. Ze hoorde pas later dat Tonio was overleden.

Aan het eind van het boek gaat het steeds beter met Adri en Mirjam. Ze kopen een steen voor Tonio’s graf en bezoeken de plek van het ongeluk. Als laatst durven ze zelfs de videobeelden van het ongeluk te bekijken.

Het boek eindigt met een uitspraak van Jenny:

‘Ja, ik geloof echt dat doden een bepaalde energie voor ons achterlaten.’

Een aantal opvallende aspecten zijn:

-       Vrij aan het begin weet je al wat er aan de hand is met Tonio. Ik vraag me af waarom Adri van der Heijde hier niet mee gewacht heeft want het is het belangrijkste stuk van het boek.

-       Adri en Mirjam wachten lang met het uitzoeken van de details over het ongeluk. Zo gaan ze pas heel laat naar de politie en gaan ze niet opzoek naar spullen die Tonio bij zich had op het moment van het ongeluk.

-       Het rauw proces is heel uitgebreid beschreven. Ik denk dat van der Heijde dit heeft gedaan omdat je dan een goed beeld krijgt van hoe het verwerkingsproces is. Het enorme verdriet wat ze hebben meegemaakt en hoe ze dat proberen te verwerken.

Informatie over de schrijver

Adrianus Franciscus Theodorus (Adri) van der Heijde is geboren op 15 oktober 1951 in Geldrop. Toen hij begon met publiceren schreef hij onder zijn initiale ,A. F. Th. van der Heijde, en onder de naam Patrizio Canaponi. Van der Heijde schijft autobiografische boeken maar het is niet zo dat de hoofdpersonen en gebeurtenissen een weerspiegeling zijn van zijn leven. Een belangrijk werk van hem is de cyclus ‘De tandeloze tijd’.

Adri is getrouwd met een schrijfster/ journaliste, Mirjam Rotenstreich. op 15 mei 1988 wordt zijn enige zoon Tonio geboren, hij overlijdt op 23 mei 2010 nadat hij geschept wordt door een auto. Dit is de reden dat van der Heijde het boek Tonio schreef. Hij krijgt hiervoor in 2012 de Libris Literatuurprijs en de NS Publieksprijs.

Eigen mening

Tonio is een heel mooi boek. Het is verhaal sprak me erg aan omdat ik me steeds realiseerde dat het echt gebeurd is. De indeling van het boek vond ik wel apart, het leek net of het uit meerdere boeken bestond. Het boek is erg dik en heeft me daarom veel tijd gekost om het uit te lezen. Ondanks dat het lang duurde blijft het boek je boeien en wil je het toch uitlezen. Vanaf de eerste pagina zit je in het boek alleen het rouwproces, dat bijna twee derde van het boek is, is naar mijn idee net wat te uitgebreid. Ik zou dit boek zeker aan iedereen aanraden. 

Recensies

Hier kunt zijn twee gezaghebbende recensies van het boek Tonio:

-       http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/Binnenland/article/detail/3332161/2012/10/15/Tonio-van-A-F-Th-van-der-Heijden-Vuistslag-op-een-blinde-muur.dhtml

-       http://www.vn.nl/boeken/fictie/tonio-een-requiemroman-a-f-th-van-der-heijden/

F. Bordewijk: Bint

Informatie over het boek

Het boek heeft een rode kaft met op de voorkant en achterkant een zwart-wit foto. Op de voorkant staat een soort flat en er rijdt een oude auto. Op de achterkant staat ook een oude auto. Ik denk dat de voorkant niet veel te maken heeft met Bint omdat het boek een bundel is van drie verschillende boeken.

Hier is een foto van het boek: http://boekenliefde.nl/ei-199286-original.jpeg

Meneer de Bree is nieuw op school. Hij komt terecht in de ergste klas waarvan de vorige docent was weggepest. Om te voorkomen dat de klas gaat denken dat ze ook hem wel aankunnen verklaart hij ze de ‘oorlog’. De kinderen hebben vaak strafmiddagen, zelfs al na de eerste les. De Bree noemt de klas ‘de Hel’. Naast de Hel geeft hij in nog drie andere klassen les. Ook deze geeft hij namen, ‘de bloemen’, ‘de grauw’ en ‘de bruine’.  

Als de Bree een schoolvergadering bijwoont hoort hij hoe meneer Bint, het hoofd van de school, omgaat met de leerlingen. Deze is strikt en hanteert een aantal rare regels. Remigius, een collega van Meneer de Bree, vertelt dat hij dat pas doet sinds de laatste vijf jaar. Hij is opeens omgeslagen. Meneer de Bree heeft hier respect voor en probeert hem te volgen. Op de vergadering wordt aan ‘leerling van Beek’ een onvoldoende gegeven. Deze leerling heeft van te voren gedreigd zichzelf van kant te maken als hij een onvoldoende zou krijgen. Dit is ook wat er gebeurd. Als reactie hierop gaan alle leerlingen van de school in opstand, behalve ‘de Hel’ omdat Bint wist dat de opstand zou komen en ‘de Hel’ had ingelicht. Ze hebben Bint geholpen en de andere klassen, tijdens de opstand, ’verslagen’.

Meneer de Bree is stiekem dol op ‘de Hel’. Hij is dan ook heel blij als hij hoort dat hij met de helft van de klas op schoolreis mag. Ze maken een fietstocht door Zeeuws-Vlaanderen, België en Frankrijk. Als leerling ‘Te Wichel’ last krijgt van een teringhoest word er afgeweken van de planning. Twee van de leerlingen, ’Heiligerleven’ en ‘Punselie’, zijn het hier niet mee eens en gaan er stiekem vandoor. Meneer de Bree is woedend en de klas ook. Als ze dezelfde avond nog terugkeren worden ze voor de ogen van alle leerlingen in elkaar geslagen door een meisje, Schattenkeinder.

Het schooljaar loopt ten einde, meneer de Bree heeft besloten om na de vakantie niet meer terug te komen. Maar in de vakantie komen er twijfels. Uiteindelijk besluit hij toch terug te keren.

Wanneer De Bree na de vakantie arriveert in de lerarenkamer blijkt dat Bint ontslag heeft genomen. De vier klassen die de Bree les gaf zijn samengevoegd tot drie klassen. ‘De Hel’ is de enige klas die helemaal in tact is gebleven. Het is dan wel een nieuw begin maar het blijft oorlog tussen ‘de Hel’ en Meneer de Bree.

Een aantal opvallende zaken zijn:

-       Dat meneer de Bree klassen vergelijkt met bijvoorbeeld de hel of de bloemen. Ook de leerlingen vergelijkt hij met bloemen of beesten. Ik vraag me af waarom hij dat doet.

-       Dat het boek eigenlijk draait om meneer de Bree die op een school werkt. Het hoofd van de school heet Bint dus ik vind het raar dat het boek naar hem is vernoemd terwijl meneer de Bree de belangrijkste persoon is.

-       Dat de namen die Bordewijk heeft gebruikt in Bint heel apart zijn en allemaal heel moeilijk. Tijdens het maken van de samenvatting vond ik het dan ook lastig om de namen nog te noemen. Toen ik op internet over Bint wat opzocht kwam ik er achter dat hij de namen heeft opgezocht in de telefoongids en dat het daarom soms aparte namen zijn.

Informatie over de auteur

Ferdinand Bordewijk is geboren op 10 oktober 1884 in Amsterdam. Zijn auteursnaam was F. Bordewijk (dus nooit zijn achternaam voluit). Bordewijk heeft rechten gestudeerd in Leiden en heeft gewerkt bij een advocatenkantoor in Rotterdam.

In 1916 bracht hij zonder succes een gedichtbundel uit; ‘paddenstoelen’. Ferdinand deed dit onder het pseudoniem Ton Ven. Bordewijk werd bekend door de drie korte romans; Blokken (1931), knorrende beesten (1933) en Bint (1934). Ook schreef hij twee langere romans; Rood Paleis (1936) en karakter (1938).

In 1914 trouwt Bordewijk met de Nederlandse componiste Johanna Roepman. Samen krijgen ze twee kinderen, een zoon Robert en een dochter Nina.

Ferdinand Bordewijk is overleden op 28 april 1965 in Den Haag.  

Eigen mening

Bint vond ik een bijzonder boek. Het is geschreven in oud Nederlands en ik vond het lastig om te schakelen. Toen ik eenmaal in het verhaal zat, wat eigenlijk best snel was, ging het lezen vrij gemakkelijk. Het verhaal trok me aan omdat het over mijn leeftijdsgenoten gaat. Het boekje was niet heel lang en las makkelijk weg. Ik weet niet of ik dit boek heel snel zou aanraden maar ik vond het zelf wel leuk om te lezen. 

Arnon Grünberg: Tirza

Informatie over het boek

Op de voorkant van het boek staat een meisje afgebeeld, ik denk dat dit Tirza, de hoofdpersoon van het boek, is. Ze lacht maar kijkt ook kritisch. Doordat ik het boek heb gelezen weet ik dat Tirza de zonnekoningin wordt genoemd door haar vader. Ik vind dat ze dat op de foto ook uitstraalt door de lichtinval op haar gezicht.

Hier is een foto van het boek:

http://www.ingeleest.nl/wp-content/uploads/2012/12/tirza21.jpg

Jörgen Hofmeester woont in Amsterdam samen met zijn dochter, Tirza, zijn zonnekoningin. Hij heeft ook nog een oudere dochter die in Frankrijk woont; Ibi. Zijn vrouw is er vandoor gegaan met een andere man maar komt, eigenlijk in het begin van het boek al, terug bij Jörgen. Tirza gaat naar Afrika omdat ze is klaar met middelbare school. Ze krijgt een eindexamenfeest. Het feest is de eerste helft van het boek het thema.

Tijdens het feest is Hofmeester de gastheer en wordt er steeds teruggeblikt op zijn verleden. Gedurende het feest komt Tirza samen met haar nieuwe vriend Choekri aan op het feest. Ze stelt Choekri netjes voor aan haar vader. Jörgen mag hem niet omdat hij lijkt op Mohammed Atta (één van de terroristen van 11 september).

Het weekend na het feest gaat Hofmeester samen met Tirza en Choekri naar het oude huis van zijn schoonouders in Utrecht. Vanuit hier vertrekken ze dan naar het vliegveld in Frankfurt. Tijdens het weekend ziet Jörgen dat Tirza seks heeft met Choekri op de keukentafel. Nadat dit is gebeurd ziet hij de twee nog amper, zij slapen veel en Hofmeester is veel aan het werk in de tuin.

Als Hofmeester Choekri en Tirza heeft uitgezwaaid op het vliegveld gaat hij weer terug naar huis. Hij heeft met Tirza afgesproken dat ze moest bellen als ze veilig waren aangekomen maar de dagen na hun vertrek horen hij en zijn echtgenote niks. Hofmeester besluit ze te gaan zoeken in Afrika.

Eenmaal in Afrika ontmoet hij een klein meisje, Kaisa en brengt de dagen in Afirka met haar door. De echtgenote belt hem voortdurend. Jörgen schrijft vanaf Tirza’s emailadres een email naar zichzelf en zijn echtgenote. Hierdoor denkt deze dat alles goed is.

Jörgen deelt met Kaisa zijn geheim: ‘Toen ik Tirza en Choekri zag liggen op de keukentafel heb ik Tirza doodgeslagen met een pook en Choekri  vermoord met de kettingzaag. Ik heb een gat gegraven in de tuin en ze begraven. Vervolgens ben ik naar het vliegveld gegaan en heb ik ze uitgezwaaid en nu ga ik zelfmoord plegen.’

Kaisa houdt zijn zelfmoord poging tegen. Daarna belt zijn echtgenote om te vertellen dat de twee zijn gevonden.

Een aantal opvallende aspecten van het boek zijn:

-       -  Het boek is in tweeën gedeeld het eerste stuk is het feest en het tweede stuk is de periode na het feest. Het lijkt net of het twee verschillende boeken zijn die aan elkaar zijn geplakt. Ik vraag me wel af waarom Arnon Grunberg dit heeft gedaan.

-      -  Op het eind is er sprake van een complottwist die nog al schokkend is. Een groot deel van het stuk ervoor zou duidelijker zijn geweest, naar mijn mening, als deze twist al eerder aan het licht was gekomen. Ook nu vraag ik me af waarom Arnon Grunberg voor deze manier van schrijven heeft gekozen.

-     -  Het feest wat zich aan het begin van het boek afspeelt is langdradig beschreven en heeft weinig invloed op het verhaal. Toen ik het hier over had met mijn moeder vertelde zei dat dat was gedaan om een goed beeld te krijgen van Jörgen Hofmeester, om sympathie voor hem te krijgen en medeleven. Ook krijg je hierdoor goed inzicht in de vader-dochter relatie waardoor de complottwist aan het eind nog onverwachter komt.

Informatie over de auteur

Arnon Yasha Yves Grünberg is geboren op 22 februari 1971 in Amsterdam. Grünberg schrijft vaak onder de naam Arnon Grünberg maar heeft ook geschreven onder een heteroniem(soort pseudoniem), Marek van der Jagt. Sinds 29 maart 2010 schrijft hij een dagelijkse column, voetnoot, op de voorpagina van de Volkskrant.

Arnon Grünberg is van joodse afkomst. Zijn ouders hebben het tijdens de Tweede wereldoorlog zwaar gehad, zijn vader heeft veel ondergedoken gezeten en zijn moeder heeft Auschwitz overleefd. Arnon heeft één oudere zus, Maniou-Louise.

In 1994 brak Arnon Grünberg door als schrijver. Zijn eerste werk was ‘Blauwe maandagen’ een autobiografische roman. Het werd een internationaal succes.

In 2009 verscheen Tirza zijn meest besproken boek. Het boek is bekroond  met de Libris-literatuurprijs, de Gouden Uil en een vijfjaarlijkse prijs voor proza van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Van het boek is een film en toneelstuk gemaakt.

Op dit moment is Arnon Grünberg veel in New York en schrijft veel in magazines en kranten.

Eigen mening

Persoonlijk vond ik het geen leuk boek. Het was langdradig en daardoor vond ik het nogal saai. Mijn tante en mijn moeder hebben mij toch aangeraden om door te lezen omdat het eind zo verrassend is. Zelfs toen ik het stuk had gelezen waar dan meer spanning in zat bleef het daarna toch nog langdradig. Doordat alles zo uitgebreid was heeft het ook heel lang geduurd voordat ik het uit had. Dit is een boek wat ik aan niemand zou aanraden. 

Gabriel García Márquez: Herinneringen aan mijn droeve hoeren

Informatie over het boek

Het boek heeft een witte kaft met hierop een oude man afgebeeld. Deze man is ook in het wit gekleed. De man loopt van de lezer weg en dat geeft de indruk dat hij geen zin heeft in het verhaal. Toch wijst het loopje erop dat hij er tevreden is met het verhaal. Dit is erg tegenstrijdig.

Hier in een foto: http://www.boekbesprekingen.nl/pics/boeken/6/3/634738.jpg

Het boek gaat over een oude man die aan het begin van het boek negentig jaar wordt. Hij heeft in zijn leven nog nooit de waren liefde gevonden. Hij heeft altijd gebruik gemaakt van prostituees. Op de dag dat hij negentig wordt belt hij zijn vriendin Rosa Cabarcas (baas van hoerenhuis) voor een prostituee. Hij wilde een maagd als traktatie. Als hij de kamer in loopt waar het meisje ligt ziet hij dat ze helemaal uitgeput is van het zware werk wat ze moet doen. Hij kiest er voor haar te laten slapen en gaat er naast liggen. Als Rosa Cabarcas hier achter komt vindt ze het een schande en stuurt het meisje naar zijn huis. Ook nu gebeurd er weer niks het meisje slaapt en hij kust haar alleen overal maar maakt haar niet wakker. Dit gaat een aantal keren zo door en dan begint hij verliefd op haar te worden. De oude man is een schrijver voor de krant en elke week schrijft hij een kolom. Op zijn negentigste verjaardag denk hij er over om ontslag te nemen maar door de verliefdheid doet hij dit niet. Hij blijft elke zondag een kolom schrijven alleen nu over de liefde. Mensen zijn dol op de kolom. Maar ondertussen wordt hij zelf gek van de liefde. Als er een moord wordt gepleegd in de zaak van Rosa Cabarcas ontstaat er een ruzie tussen de oude man en Rosa en hij ziet Delgadina  (zo noemt hij het meisje) lange tijd niet. Als hij bijna eenennegentig wordt en denkt dood te gaan besluit hij terug te keren naar het meisje en weer doet hij niks met haar. ’s Ochtend wordt hij wakker en voelt zicht weer helemaal top en weet zeker dat hij nog lang niet dood gaat. Ook maakt hij het goed met Rosa en blijft Delgadina zien.

Als ik Gabriel García Márquez zou mogen ontmoeten (en hem dan ook kunnen verstaan) zou ik hem graag willen vraag hoe het nu met de oude man in het boek gaat, of hij nog leeft en of hoe het gaat tussen hem en zijn vriendin. Verder zou ik ook wel willen weten waarom hij het boek heeft geschreven. Als laatst zou ik willen weten hoe het met Gabriel zelf gaat en met zijn vrouw en kinderen.

De enige verwachting die ik had, door de titel, was dat het een heel seksistisch boek zou zijn met grove woorden. Dit bleek het totaal niet te zijn, het is een prachtig verhaal het is wel een beetje seksistisch maar zeker niet grof.

De opdracht was om een vertaalde roman te gaan lezen maar ik vond het erg moeilijk om die te vinden. Ik heb toen mijn nicht (die heel veel leest) gevraagd of zij nog een mooi boek kenden. Ze kwam met een hele waslijst aan boeken en toen heb ik naar de namen van de schrijver gekeken en daar kwam deze schrijver uit. Zo ben ik op de keuze gekomen om dit boek te gaan lezen.

Informatie over de auteur

De schrijver van het boek kenden ik hiervoor helemaal niet. Ik had nog nooit van hem gehoord en ook nog nooit iets van hem gelezen. Ik vond de naam van de schrijver mooi en daarom sprak hij mij zo erg aan.

Gabriel Garcia Marquez is geboren op 6 maart 1927 in de Colombiaanse kustplaats Aracataca. Samen met zijn ouders is hij toen hij jong was naar Riohacha verhuisd. In 1936 verhuisde hij naar Barranquilla en daar volgde hij vanaf 1940 het voorgezet onderwijs. In 1947 verhuisde hij naar Bogotá om rechte te studeren dit maakten hij niet af. Hier kwam hij er achter dat hij schrijver wilde worden.

Gabriel is getrouwd met Mercedes Barcha en kreeg twee kinderen(1958). 

Uiteindelijk verhuisde hij naar Mexico. In 1967 publiceerde hij zijn meest gewaardeerde werk (honderd jaar eenzaamheid).

Vanaf 1975 ging hij weer reizen naar allerlei steden. Hij ontving in 1982 de Nobelprijs voor de literatuur. En in 2004 verscheen dit boek (Herinneringen aan mijn droeve hoeren).

Andere werken van Gabriel García Márquez zijn: Liefde in tijden van cholera, over liefde en andere duivels, het kwade uur en honderd jaar eenzaamheid.

Eigen mening

Ik heb het boek gelezen tijdens de mei vakantie en in pinksterweekend. De gedachte die ik had bij het boek in het begin was dat de man die het vertelde het leven moe was. Terwijl toen ik verder was in het boek kon ik alleen maar denken aan wat een prachtig verhaal het was.

Ik kwam niet makkelijk door het begin heen maar het einde heb ik aan één stuk uitgelezen. Het moment dat het boek mij echt ging boeien was op het moment dat hij verliefd werd op zijn betaalde minnares terwijl hij haar nog nooit gesproken had en daardoor gek wordt van liefde.

Het boek is prachtig geschreven vind ik. Er worden veel moeilijke woorden gebruikt maar dat maakt het juist mooi. Het is namelijk zo dat je dan geconcentreerd moet lezen anders snap je niets van het verhaal. Maar ik denk dat ik het zo prachtig vind geschreven omdat het verhaal me zo erg aanspreekt.

Ik zou dit boek aan iedereen aanraden behalve jonge kinderen. Ondanks dat het geen dik boek is is het een uitgebreid verhaal waar heel veel in gebeurd.

Carry Slee: Fatale liefde

Het boek, fatale liefde, is geschreven door Carry Slee. Voor mee informatie over Carry Slee klik hier:

http://www.carryslee.nl/carryslee.php

Fatale liefde is een erg spannend boek. Ik vond dat je aan de titel al kon bedenken wat er ging gebeuren, toch pakte het verhaal heel anders uit dan dat ik had verwacht. Twee goede recensie kun je vinden op:

-          http://www.boeken-informatie.nl/recensies/recensies/fatale-liefde-carry-slee.html

-          http://www.bruna.nl/boeken/fatale-liefde-9789049924218

Een samenvatting van het verhaal kun je hier vinden op:

http://www.scholieren.com/boekverslagen/33690

Plot:

Amber en Liz wonen samen in een appartementje in Amsterdam en zitten samen op de modeopleiding. Hun hele leven veranderd als Amber €30.000 erft van haar tante Fien. Nu kunnen ze eindelijk een modezaak beginnen zoals ze altijd al wilden. Wanneer ze dat gaan vieren ontmoet Amber Leon. Leon doet zich voor als een rijke jonge man met een goed bedrijf. Liz is blij voor haar, want zij zelf heeft al een tijdje een relatie met Djawad. Ze zou graag willen samenwonen met Djawad alleen elke keer als ze er over begint reageert hij afwezig. Amber gaat ondertussen met Leon allemaal leuke dingen doen, varen, dobberen in een jacuzzi en romantische dinertjes. Djawad vertrouwt hem niet helemaal maar Liz denkt dat hij gewoon jaloers is. Liz raakt zwanger van Djawad omdat ze de pil vergeet. Djawad weet zeker dat het kind van Joe is omdat hij denkt dat hij onvruchtbaar is (wat later fout bleek). Ze krijgen ruzie, gaan uit elkaar en Liz weet niet wat ze moet met haar zwangerschap. Ze gaat met Amber naar Curaçao om na te denken. Uiteindelijk besluit ze abortus te plegen. Amber gaat met Leon naar Frankrijk, daar vraagt hij Amber ten huwelijk. Ze zegt ja. Leon vraagt later of hij €25.000 van haar kan lenen, Amber vertrouwt hem en geeft het. De broer van Djawad, Youssef, is de chauffeur van de neef van Leon, zo komen ze er achter dat de villa waarin Leon woont eigenlijk niet van hem is. Ze bellen de politie en die vertelt hen dat Leon een psychische afwijking heeft en al vaker mensen bedrogen heeft. Amber krijgt in Frankrijk door dat Leon niet de waarheid verteld en doet net alsof ze naar huis moet omdat haar vader een tweede hartinfarct heeft gehad. Maar nu krijgt Leon in de gaten dat ze het door heeft. Hij verwondt haar en laat haar achter in de kofferbak van de Porsche. Amber wordt gelukkig wel gevonden. Leon vliegt naar Nairobi wordt daar opgepakt en doodgeschoten door de politie, vanwege zijn geld. Djawad en Liz praten hun ruzie uit en gaan proberen hun relatie weer op te bouwen. Helaas zijn Amber en Liz hun geld wel kwijt.

De hoofdpersonen van het boek zijn:

Amber: Ze is rond de twintig. Ze zit in haar examenjaar van de kunstopleiding in Amsterdam. Amber woont samen met Liz, een vriendin die ze kent via haar opleiding. Ze heeft een erfenis van haar tante Fien gekregen om een modebedrijfje op te zetten met Liz. Ze ontmoet een jongen, Leon. Amber is tot over haar oren verliefd maar dit krijgt een gekke wending. Verder is Amber erg geduldig en zorgzaam dit merk je als Liz in de knoop zit met zichzelf.

Liz: Ze is rond de twintig. Net als Amber is ze bezig met haar examenjaar van de kunstopleiding, te Amsterdam. Ze woont samen met Amber, maar eigenlijk wil ze wel met haar vriend Djawad gaan samenwonen. Dit is ook één van de redenen dat ze Amber een leuke vriend gunt. Liz is iemand met een duidelijk karakter. Ze komt voor zichzelf op, maar ze trekt wel erg snel conclusies en raakt ook snel gespannen. Toch is ze erg vriendelijk.

Djawad: Hij is de vriend van Liz. Hij is een Iranese vluchteling. Op erg jonge leeftijd is hij met zijn gezin Iran uitgevlucht. Tijdens die tocht kreeg hij een verschrikkelijke pijn in zijn ballen en wordt geholpen door een dokter, die zegt dat hij na die operatie niet meer vruchtbaar is. Dit zorgt voor ontzettend veel problemen later in het boek. Ook hij woont in Amsterdam, op een boot.

Leon: Hij is een charmante jongen met een erg rijke neef. Wanneer zijn neef voor een lange tijd naar L.A gaat, mag Leon in de grote villa aan de Loosdrechtse plassen verblijven. Zijn neef drukt hem wel op zijn hart dat hij van de Porsche en de jacht moet afblijven. Wanneer hij Amber ontmoet beginnen de leugens. Hij zegt dat alle dure spulletjes van hem zijn en doet zelfs net alsof hij een prachtig baantje heeft. Eigenlijk woont hij in een oud, vies appartementje in Utrecht. Amber vertrouwd hem volledig en dit zorgt voor grote problemen.

Tante Fien: Ze is de tante van Amber. Wanneer zij overlijdt krijgt Amber een erfenis van haar (€30.000!)

Joe: Vriend van Djawad. Hij woont samen met hem op een woonboot.

De ouders van Liz: Zij zijn niet zo blij met het vriendje van Liz en volgens hun wordt dit nog meer bevestigd als ze horen wat er gebeurd is tussen Liz en Djawad. 

De ouders van Djawad: Zij zijn vluchtelingen uit Iran. Wanneer ze het bericht krijgen dat Djawads oma erg ziek is, wil vader naar haar toe. Djawad en zijn broer proberen hem tegen te houden. Uiteindelijk beseft hun vader dat het te risicovol is en blijft thuis. De moeder van Djawad is niet echt aanwezig.

Youssef: Hij is Djawads broer en de chauffeur van de neef van Leon. Door Youssef komen ze er achter wie Leon echt is.

De thema’s van het boek zijn volwassen worden, keuzes maken, gezinsrelaties, geheimen, misverstanden, seks, bedrog, psychische afwijking, drugs, school en eigen ondernemingen. Maar het meeste belangrijke thema van het boek is liefde

(soms fatale en soms gelukkige).

Hier zijn nog een paar foto’s die te maken hebben met het boek:

-          http://www.carryslee.nl/shared/resizeImage.php?imageName=/images/book/9789049924218_666101924.jpg&width=200

-          http://carryslee.nl/images/carryslee-portret.jpg

Reinaert de Vos

Op vrijdag 18 november keken wij met alle havo klassen naar de theatervoorstelling van Reinaert de Vos. We hebben dit gekeken omdat we tijdens Nederlands het boek aan het lezen waren.

De vormgeving

Op zich zag het er wel goed verzorgt uit. Je kon zien dat er wel heel wat tijd in was gestoken. Het decor was niet spectaculair er was alleen een tafel waaraan een van de mannen zat te schrijven en er hing een beamer.

De gesproken tekst

Er waren 2 mannen die spraken. De één sprak in het begin erg netjes en formeel, later deed hij ook nog een klein stukje in het Middelnederlands. De ander was aan het rappen maar omdat dit een beetje lastig te volgen was, werd er op de beamer afgebeeld wat hij aan het rappen was.

De inhoud van het verhaal

De inhoud van het verhaal was precies hetzelfde als in het boekje wat we hebben gekregen en gelezen. Het ging als volgt:

Reinaert is een vos en hij doet dingen die tegen de wet zijn. Hiervoor woord hij gestraft alleen Reinaert reageert hier niet op. Elke keer als een dier hem probeert mee te krijgen naar de koning verzint hij een list. Zodat de dieren die het proberen zelf in de problemen komen. Totdat zijn neef komt, Reinaert gaat wel met hem mee.

Als ze aankomen bij de koning verzint Reinaert weer een list. Hij verteld dat hij veel geld heeft verstopt en dat wanneer de koning hem niet opsluit, hij kan vertellen waar het ligt. Nu begrijp je natuurlijk wel dat het geld helemaal niet bestaat en dat Reinaert toch weer onder zijn straf is uitgekomen.

De actualiteit van het verhaal

Het verhaal heeft veel te maken met de actualiteit. Dit zag je ook terug in het theater. Er werden namelijk tussen het verhaal door stukken uit het nieuws afgebeeld op de beamer.

Sprak het je aan of niet

Het sprak mij niet heel erg aan. Het was wel een leuke afwisseling en ik snap nu iets meer van het verhaal maar ik zou hier niet zelf heen gaan als het in een theater wordt opgevoerd.

Aan wie raad je dit aan

Deze theatervoorstelling is aan te raden voor kleine kinderen. Voor hen is het wel interessant. Het kan wel voor 15 à 16 jarige maar de kans is groot dat er heel veel kinderen zijn die het niet leuk vinden. 

Remco Campert: Het leven is verrukkulluk

Het boek, het leven is vurrukkulluk, is geschreven door Remco Campert. Voor meer informatie over Remco Campert klik hier:

http://remco-campert.weebly.com/biografie.html

Het is boek is op een speciale manier geschreven. Het staat vol woordspelingen, spelfouten, deze spelfouten zijn met opzet gemaakt. Ik als dyslect vond het daarom ook een lastig boek en deed er lang over om het te begrijpen. Een goede (helaas korte) recensie kun je vinden op: http://www.volkskrant.nl/wca_item/boeken_detail/453/192159/Het-leven-is-vurrukkulluk.html

Een samenvatting van het verhaal kun je hier vinden:

http://www.scholieren.com/boekverslagen/7169

plot

Het verhaal speelt zich af in één zondag. Het begint ’s ochtends als twee jongens, Mees en Boelie, een meisje genaamd Panda in het park ontmoeten. Samen wandelen ze een lange tijd door het park, totdat ze een grijsaard (Kees) ontmoeten. Na een tijdje willen ze naar huis gaan maar de grijsaard wil mee. Ze zijn het hier niet mee eens maar hij blijft ze volgen, daarom slaan ze de grijsaard neer. Ze trekken zijn schoenen uit en vinden daar 200 gulden. Eenmaal thuis aangekomen probeert Mees, Boelie het huis uit te werken, hij wil panda namelijk voor zich alleen. Uiteindelijk gaat Boelie zelf weg omdat hij een afspraak heeft. Boelie is namelijk een dichter en wordt daar over geïnterviewd. Als Boelie weg is liggen Mees en Panda al snel samen in bed.

Als ze klaar zijn valt Mees in een diepe slaap, hij droomt over vroeger. Dat hij een jazzpianist was en speelde in Billy’s bar. Tegelijkertijd had hij een verhouding met de vrouw van een vriend van hem. Toen de vrouw Mees dumpte was hij hier kapot van. Hij zocht troost bij een vriendin van hem, ook dit eindigde in bed.

Als hij wakker wordt begint Panda tegen hem te praten. Ze verteld dat ze een tijdje terug ten onrechte behandeld is.

Ondertussen heeft Boelie het gesprek met de journalist Ernst-Jan. Het verhaal wordt uiteindelijk een groot fantasie verhaal. Dan begint Ernst-Jan over zijn vrouw (Etta), hij denkt dat ze een andere minnaar heeft. Boelie gaat met Ernst-Jan mee naar huis om uit te vinden of dat ook echt zo is.

De grijsaard is inmiddels bijgekomen. Hij schreeuwt in het wilde weg dat hij is berooft is. Opeens is daar een jonge man, Tjeerd, hij heeft gezien wat er met de grijsaard is gebeurd. Als Tjeerd hem hulp aanbied en met hem naar de politie wil, weigert de man dit. Hij krijgt hem zover om naar zijn tante te gaan voor hulp. De tante van Tjeerd, Rosa Overbeek blijkt een oude schoolvriendin van de grijsaard zijn erg blij elkaar te ontmoeten.

Mees en panda hebben het idee om van het geld een feest te organiseren en nodige iedereen uit. Boelie, Etta en Ernst-Jan zijn ook op het feest. Boelie is i.p.v. erachter te komen of Etta een minnaar heeft zelf de minnaar geworden. Hierdoor ontstaat een ruzie tussen Ernst-Jan en Etta. Ook Tjeerd komt uiteindelijk op het feest te terecht.

Door het feest zijn alle korte verhaallijnen samen gekomen en is het één verhaal geworden.

De hoofdpersonen van het boek zijn:

Mees: Hij is 25 jaar en woont in Amsterdam samen met een goede vriend. Mees is een Jazzpianist. Hij is een seksistische jongen die houdt van zijn vrijheid. Hij vindt zijn leven niet echt interessant.

Boelie: Hij is de vriend met wie Mees samenwoont. Boelie is een rustige jongen. Hij is onzeker en vaak ontevreden over zichzelf. Wel heeft hij veel gevoel voor humor.

Panda: Zij is een 15-jarig meisje die Mees en Boelie in het park ontmoet. Ze is keihard, egoïstisch en heeft wilde romantische fantasieën. Panda heeft een eigen kijk op het leven, is brutaal en doet wat ze wil.

Etta: Zij is getrouwd met Ernst-Jan. Hier heeft ze spijt van. Haar moeder is een alcoholist. Deze dingen maken Etta een erg ongelukkige vrouw. Ze houd van een perfect leven; netjes, alles op een rijtje en nooit problemen. Dit heeft ze zelf alleen niet.

Ernst-Jan: Hij is de journalist die Boelie heeft geïnterviewd. Hij houd van voedbal en alcohol. Hij besteed niet veel aandacht aan zijn vrouw, Etta en hij denkt dat ze een andere minnaar heeft.

Tjeerd Overbeek: Hij is het neefje van Rosa Overbeek. Tjeerd wil graag mensen helpen. Maar het is een bange jongen, hij is vooral bang voor zijn leeftijdsgenoten.

Rosa Overbeek: De tante van Tjeerd Overbeek. Rosa is toezichthouder op de openbare toiletten in het park. Wanneer deze oude dame Kees ontmoet is ze dol gelukkig.

Kees (de grijsaard): Hij is een oude koppige man, die zich niet graag laat vertellen wat hij moet doen. Door toeval vind Kees zijn oude schoolvriendin terug.

Het thema van het boek is liefde. Dit blijkt uit alle liefdesrelaties die ontstaan gedurende de dag.  

Hier zijn nog een paar foto’s die temaken hebben met het boek:

-       http://www.tzum.info/wp-content/uploads/2011/05/NLL11_Remco-Campert_5922.jpg

-       http://www.abradio.nl/img/uploads/nieuws/thumbs/0-1318579425-cpnbnlleest11coverpocketbieb.jpg

Herman Koch: Het diner (herschreven eind)

Wanneer de rekening is betaald gaan Claire en ik nog even mee met Serge en Babette naar huis. We zijn nog niet uitgepraat had Serge gezegd.

Toen we op de fiets zaten kreeg Claire een sms dat met Beau alles goed was gegaan. Michel ging nu naar huis en hij zou wachten totdat wij thuis waren. Daarna fietsen we snel door om niet te laat bij Serge en Babette te zijn.

Als we thuis en weer met zijn vieren rond de tafel zitten zet Serge de televisie even aan. Over een kwartier begint  het journaal. Serge vertelde dat hij en zijn vrouw in de auto hadden gepraat en dat hij nu ook van mening was dat het misschien beter was om de gebeurtenis zo snel mogelijk te vergeten en geen aangiften te doen. Babatte zag er beter uit ze had geen rood omrande ogen meer en had een glimlach op haar gezicht.

Het nieuws begon we zaten niet echt te kijken. Babette had aan Claire gevraagd hoe dat nou verder moest met Rick hij leed wel onder wat hij gedaan had. We waren druk aan het kletsen totdat Serge opeen de televisie heel hard zetten. De beelden van het pinhokje en de twee jongens die aan het lachen waren was weer op tv. Ik keek Serge boos aan en zei ‘die beelden hebben we nou al gezien we hadden het er net over om alles te vergeten!’ Serge reageerde niet. Ik luisterde maar weer naar de nieuwsuitzending. Er kwam een meisje in beeld met een strak naar achter gestoken staartje. Ik herkende haar ergens van maar wist niet meer waarvan. Totdat ik me opeens realiseerde dat ze onze jassen had aangenomen, dat ze er was toen ik de vrouwen wc in ging, dat ze buiten had gestaan toen ik met mijn zoon was en dat ze een paar keer aan onze tafel had geserveerd.

Ik kon niet geloven wat ik toen hoorde ze had het over ons. Ze had het over onze kinderen. Ze vertelde dat ze Serge Lohman in het restaurant had geserveerd en dat ze af en toe dingen opving. Toen ze iets hoorde over een zwerfster ging ze opletten. Ze had de andere serveersters ook ingelicht. Die gingen nu ook luisteren.

Ik bedacht me opeens dat er ook veel vaker meisjes rond onze tafel stonden.

Het meisje ging door met vertellen maar ik luisterde niet meer ik dacht alleen nog maar aan Michel we moesten naar huis, hij was daar alleen wat als ze hem nou nu zouden oppakken.

Claire en ik waren 5 minuten later thuis. We hadden Michel verteld wat we net op het nieuws hadden gehoord toen Serge belden. De politie was al bij hun thuis hij zei dat ze ook naar ons kwamen. Michel had meegeluisterd en begon nu zacht te huilen op de bank. ‘Papa’ zei hij wat gaan we nu doen ik heb er zo’n spijt van, maar wat gaat er nu gebeuren, wordt ik opgepakt? Toen ging de bel…

Herman Koch: Het diner

Het boek, het diner, is geschreven door Herman Koch. Voor meer informatie over Herman Koch klik hier: http://www.nightwriters.nl/Auteurs/writer/5/Herman_Koch/?show=biography

Het is boek is zo geschreven dat je steeds wil blijven door lezen. Vanaf het eerste hoofdstuk is het al spannend. Ook zijn er in het boek bepaalde situatie die je herkent. Een goede recensie kun je vinden op: http://www.parool.nl/parool/nl/26/boeken/article/detail/120681/2009/01/15/Herman-Koch---Het-diner.dhtml

Een samenvatting van het verhaal kun je hier vinden op: http://educatie-en-school.infonu.nl/werkstuk/78433-boekverslag-het-diner-door-herman-koch.html

Plot

Paul lohman is een gelukkige man. Hij heeft een vrouw Claire en een zoon Michel. Hij ontdekt dat zijn zoon iets vreselijks heeft gedaan samen met zijn neef Rick. Zijn broer Serge de vader van Rick weet het ook. Daarom nodigt Serge, Paul en Claire uit in een restaurant om er over te praten. Wanneer ze bij het restaurant aankomen ziet Paul dat Babette een zonnebril draagt, ze heeft gehuild ziet hij.

Namaten ze langer in het restaurant zitten krijg je steeds meer te weten over Paul. Zo hoor je dat hij een ziekte heeft , hij kan niet goed omgaan met zijn emoties. Hij kan heel agressief zijn. Hij heeft bijvoorbeeld zijn broer met een pan neergeslagen. Elke keer wanneer hij zoiets deed heeft zijn zoon dit gezien. Het is daarom ook niet gek dat zijn zoon ook agressief uit de hoek kan komen.

Rick en Michel blijken een zwerfster eerst te hebben mishandeld en daarna, zonder dat het de bedoeling was, gedood. De zwerfster lag in een pinhokje, ze hebben van alles naar binnen gegooid waaronder een lege jerrycan. Daarna hebben ze een aansteker naar binnen gegooid en is het pinhokje ontploft. De beelden waren te zien bij ‘opsporing verzocht’.

Als ze eindelijk over het onderwerp beginnen te praten lijken er meningsverschillen te zijn. paul, Claire en Babette vinden dat ze het voor zich moet houden want niemand weet dat het hun kinderen waren. Serge is van plan zijn kandidaatschap als ministerpresident op te zeggen omdat hij niet kan leven met het geheim. Hij zou dan ook het geheim gelijk bekend maken. Babatte is het hier niet mee eens en barst alleen bij het idee al in tranen uit. Claire bedenkt een plan. Paul zou dit moeten uitvoeren maar hij weigert.

Uiteindelijk heeft Claire, Serge tegen de grond geslagen. Zodat hij niet voor de tv durft te zeggen dat hij ging stoppen. Uiteindelijk word hij geen ministerpresident en hij heeft niks gezegd. Hierdoor gaat het leven van de twee gezinnen gewoon door. Behalve dan dat de geadopteerde zoon plotseling is verdwenen (dit hebben Rick en Michel gedaan omdat hij hun chanteerden, onderleiding van Claire).  

De hoofdpersonen van het boek zijn:

Paul Lohman: Hij is de hoofdpersoon. Vanuit zijn ogen wordt het verhaal verteld. Hij houdt ontzettend veel van zijn vrouw en zoon. Hij heeft dan ook alles over voor hen over ook al gaat dat soms ten koste van andere. Hij kan soms best agressief zijn. Ook is hij een beetje mysterieus want uit het verhaal blijkt dat hij een ziekte heeft maar hij verteld niet wat.  

Claire Lohman: De vrouw van Paul. Het is een hele lieven vrouw. Ze heeft alles over voor haar man en har zoon.

Michel Lohman: Hij is de zoon van Paul en Clair Lohman. Het is een hele gewonen jongen. Hij is goed bevriend met Rick en Beau. Hij lijkt qua gedrag veel op zijn vader, vooral zijn agressiviteit. Hij heeft een belangrijke rol in het boek. Hij is namelijk de gene die iets vreselijks uitgevoerd.

Serge Lohman: Broer van Paul Lohman. Hij is ministerpresidentskandidaat. Hij heeft aparte trekjes. Hij houdt van wijn en van lekker eten. Je weet niet veel van hem. Je weet alleen hoe Paul tegen hem aankijkt.

Babette Lohman: De vrouw van Serge. Ze staat 100% achter hem. Ze tred een beetje in de schaduw van Serge.

Rick Lohman: Hij is de zoon van Serge en Babette Lohman. Hij heeft samen met Michael iets uitgevoerd.

Beau Lohman: Hij is de geadopteerde zoon van Serge en Babbette Lohman. Later in het boek is hij de gene die Michel en Rick chanteert.

De thema’s van het boek zijn onder andere: vader- zoonrelatie, moeder- zoonrelatie, puberteit, moord en sociale problemen.      

Hier zijn nog een paar foto’s die te maken hebben met het boek:

-       http://www.eenpassievoorboeken.nl/img_act/koch.jpg

-       http://www.holland.com/upload_mm/3/9/3/492_fullimage_amsterdam%20restaurant%20de%20kas%20gebouw.jpg_560x350.jpg

leesautobiografie

Al vanaf dat ik heel klein was werd ik voor gelezen. Vanaf een jaar of 3 las mijn oom mij voor uit Jip en Janneke van Annie M.G. Schmidt. Ook toen ik op de peuterspeelzaal zat werd er voorgelezen. Helaas weet ik niet meer precies welke boeken.

Op de basisschool in groep 1 en 2 werden er heel veel voorgelezen. Twee boeken die ik mij nog goed kan herinneren zijn: Pluk van de Petteflet van Annie M.G. Schmidt en Lekker weertje koekepeertje van Carry Slee.

Vanaf groep 3 werd er minder voorgelezen. Dit was namelijk het jaar dat we begonnen met zelf lezen. We begonnen met de boekjes ik leer lezen. In groep 4 begon het echte avi lezen. Iedereen had nu ongeveer avi 4. Je moest nu met een pasje naar de schoolbibliotheek, hier vond je boeken van dat niveau. Verder in het jaar kreeg je steeds een hogere avi.

In groep 5 had je dan avi uit. Nu mocht je alle boeken lezen. De boeken die ik vanaf groep 5 gelezen heb zijn bijvoorbeeld: De computerheks van Francine Oomen, De kinderen van de grote beer van Carry Slee (dit waren ook nog wel boeken die werden voorgelezen), De GVR van Roald Dahl en ga zo maar door.

Ik weet nog goed dat in groep 7 het boek Achtste-groepers huilen niet van Jacques Vriens werd voorgelezen. Dit had zo’n indruk op de klas gemaakt dat in groep 8 dit boek nog een keer is voorgelezen.

In de vakantie tussen groep 8 en eerste klas heb ik alle boeken van Hoe over leef ik… van Francine Oomen gelezen. Ook voor mijn eerste boek verslag heb ik gekozen voor een Hoe overleef ik... boek van Francine Oomen.

In de tweede klas heb ik de boeken: Dat heb ik weer deel 1, 2 en 3 van Carry Slee gelezen. voor school heb ik toen het boek Op blote voeten van Maren Stoffels gelezen. In derde klas heb ik hier van voor Nederlands een film moeten maken.

Afgelopen vakantie heb ik onder andere Hoe versier ik een prins? en Hoe verover ik een prins? van Tyne O’Connell gelezen.

Als laatst heb ik het boek Het diner van Herman Koch gelezen, dit was ook voor school. Gezien mijn dyslexie lees ik niet zo vaak en niet zo veel