A. F. Th. van der Heijde: Tonio

Informatie over het boek

Op de voorkant van het boek staat een jongen, Tonio. Hij beeld Oscar Wilde uit, dit was een opdracht van zijn school. Deze foto is ook mee gestuurd met de rouwkaarten van Tonio. In eerste instantie wist ik niet dat Tonio op de voorkant van het boek stond en ik wist ook niet dat deze foto Oscar Wilde uitbeelden. Hier is de foto van het boek: http://www.debezigebij.nl/upload_mm/5/2/5/6088_Toni%20pap_Tonio.jpg

En hier is een foto van Oscar Wilde:

http://rt.com/files/art-and-culture/news/oscar-wilde-house-sale-978/oscar-wilde.jpg

Het boek begint met de geboorte van Tonio. Adri van de Heijde wil Tonio inschrijven bij het gemeentehuis met twee achternamen. Dit doet hij om de achternaam van zijn vrouw, Rotenstreich, in stand te houden. Het gaat echter mis, hij krijgt maar een achternaam. Eerste pinksterdag 2010 worden Adri en Mirjam verrast door een bezoekje van de politie. Tonio ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis ze moeten er zo snel mogelijk heen. Tijdens de reis naar het ziekenhuis kijkt Adri terug op het verleden, bijvoorbeeld denkt hij terug aan de geboorte van Tonio.

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis blijkt al snel dat Tonio het niet gaat halen. Samen gaan ze voor de laatste keer bij hem kijken. Ze durven hem niet achter te laten, hij mag niet alleen sterven. Nadat de beademing wordt stop gezet takelt zijn lichaam snel af. Mirjam en Adri kunnen dit niet aanzien en vertrekken.

Mirjam en Adri besluiten de begrafenis klein te houden. Alleen Tonio’s familie en zijn beste vrienden zijn erbij. Het liefst zouden ze het meisje, waarmee Tonio de week voor zijn dood een fotosessie heeft gehouden, uitnodigen alleen ze weten niks van haar. Nadat Adri een rouwadvertentie voor de krant heeft geschreven stomen de kaarten binnen. De een stelt vragen terwijl de andere medeleven en steun toont.

De verwerking van de dood gaat moeizaam. Ze willen er achter komen hoe de laatste uren van Tonio waren. Jim, de beste vriend van Tonio, weet ze te vertellen dat hij uit was gegaan, niet zoals gepland met het meisje van de fotosessie maar met Dennis en Goscha . Beide worden ze uitgenodigd bij Adri en Mirjam thuis om ze te vertellen hoe de avond is verlopen. Ze kunnen alle twee niks vertellen over het meisje van de fotoshoot maar wel dat Tonio de laatste tijd erg gelukkig was. Ook komen ze er achter dat Tonio een andere route fietsten naar huis, maar waarom? Dennis en Jim gaan opzoek naar de foto’s van de shoot want die zijn nog steeds spoorloos en besluiten een expositie te maken van alle andere foto’s van Tonio omdat die zo mooi zijn. Een andere vriend komt er via Facebook achter dat het meisje Jenny heet. Ze sporen haar op.

Inmiddels zijn Adri en Mirjam eraan toe om de details over de dood van Tonio aan te horen. Met de moeder van Mirjam gaat het niet zo goed. Ze wil zelfmoord plegen door voor een auto te springen en zo bij Tonio te zijn. Ook heeft Mirjam het idee dat Adri een nieuw kind wil, met een andere vrouw. Het gaat dus allemaal niet zo goed.

Ze ontmoeten Jenny. Tonio zou inderdaad met haar die zaterdag avond uitgaan met haar maar het kwam er niet van. Ze hoorde pas later dat Tonio was overleden.

Aan het eind van het boek gaat het steeds beter met Adri en Mirjam. Ze kopen een steen voor Tonio’s graf en bezoeken de plek van het ongeluk. Als laatst durven ze zelfs de videobeelden van het ongeluk te bekijken.

Het boek eindigt met een uitspraak van Jenny:

‘Ja, ik geloof echt dat doden een bepaalde energie voor ons achterlaten.’

Een aantal opvallende aspecten zijn:

-       Vrij aan het begin weet je al wat er aan de hand is met Tonio. Ik vraag me af waarom Adri van der Heijde hier niet mee gewacht heeft want het is het belangrijkste stuk van het boek.

-       Adri en Mirjam wachten lang met het uitzoeken van de details over het ongeluk. Zo gaan ze pas heel laat naar de politie en gaan ze niet opzoek naar spullen die Tonio bij zich had op het moment van het ongeluk.

-       Het rauw proces is heel uitgebreid beschreven. Ik denk dat van der Heijde dit heeft gedaan omdat je dan een goed beeld krijgt van hoe het verwerkingsproces is. Het enorme verdriet wat ze hebben meegemaakt en hoe ze dat proberen te verwerken.

Informatie over de schrijver

Adrianus Franciscus Theodorus (Adri) van der Heijde is geboren op 15 oktober 1951 in Geldrop. Toen hij begon met publiceren schreef hij onder zijn initiale ,A. F. Th. van der Heijde, en onder de naam Patrizio Canaponi. Van der Heijde schijft autobiografische boeken maar het is niet zo dat de hoofdpersonen en gebeurtenissen een weerspiegeling zijn van zijn leven. Een belangrijk werk van hem is de cyclus ‘De tandeloze tijd’.

Adri is getrouwd met een schrijfster/ journaliste, Mirjam Rotenstreich. op 15 mei 1988 wordt zijn enige zoon Tonio geboren, hij overlijdt op 23 mei 2010 nadat hij geschept wordt door een auto. Dit is de reden dat van der Heijde het boek Tonio schreef. Hij krijgt hiervoor in 2012 de Libris Literatuurprijs en de NS Publieksprijs.

Eigen mening

Tonio is een heel mooi boek. Het is verhaal sprak me erg aan omdat ik me steeds realiseerde dat het echt gebeurd is. De indeling van het boek vond ik wel apart, het leek net of het uit meerdere boeken bestond. Het boek is erg dik en heeft me daarom veel tijd gekost om het uit te lezen. Ondanks dat het lang duurde blijft het boek je boeien en wil je het toch uitlezen. Vanaf de eerste pagina zit je in het boek alleen het rouwproces, dat bijna twee derde van het boek is, is naar mijn idee net wat te uitgebreid. Ik zou dit boek zeker aan iedereen aanraden. 

Recensies

Hier kunt zijn twee gezaghebbende recensies van het boek Tonio:

-       http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/Binnenland/article/detail/3332161/2012/10/15/Tonio-van-A-F-Th-van-der-Heijden-Vuistslag-op-een-blinde-muur.dhtml

-       http://www.vn.nl/boeken/fictie/tonio-een-requiemroman-a-f-th-van-der-heijden/

F. Bordewijk: Bint

Informatie over het boek

Het boek heeft een rode kaft met op de voorkant en achterkant een zwart-wit foto. Op de voorkant staat een soort flat en er rijdt een oude auto. Op de achterkant staat ook een oude auto. Ik denk dat de voorkant niet veel te maken heeft met Bint omdat het boek een bundel is van drie verschillende boeken.

Hier is een foto van het boek: http://boekenliefde.nl/ei-199286-original.jpeg

Meneer de Bree is nieuw op school. Hij komt terecht in de ergste klas waarvan de vorige docent was weggepest. Om te voorkomen dat de klas gaat denken dat ze ook hem wel aankunnen verklaart hij ze de ‘oorlog’. De kinderen hebben vaak strafmiddagen, zelfs al na de eerste les. De Bree noemt de klas ‘de Hel’. Naast de Hel geeft hij in nog drie andere klassen les. Ook deze geeft hij namen, ‘de bloemen’, ‘de grauw’ en ‘de bruine’.  

Als de Bree een schoolvergadering bijwoont hoort hij hoe meneer Bint, het hoofd van de school, omgaat met de leerlingen. Deze is strikt en hanteert een aantal rare regels. Remigius, een collega van Meneer de Bree, vertelt dat hij dat pas doet sinds de laatste vijf jaar. Hij is opeens omgeslagen. Meneer de Bree heeft hier respect voor en probeert hem te volgen. Op de vergadering wordt aan ‘leerling van Beek’ een onvoldoende gegeven. Deze leerling heeft van te voren gedreigd zichzelf van kant te maken als hij een onvoldoende zou krijgen. Dit is ook wat er gebeurd. Als reactie hierop gaan alle leerlingen van de school in opstand, behalve ‘de Hel’ omdat Bint wist dat de opstand zou komen en ‘de Hel’ had ingelicht. Ze hebben Bint geholpen en de andere klassen, tijdens de opstand, ’verslagen’.

Meneer de Bree is stiekem dol op ‘de Hel’. Hij is dan ook heel blij als hij hoort dat hij met de helft van de klas op schoolreis mag. Ze maken een fietstocht door Zeeuws-Vlaanderen, België en Frankrijk. Als leerling ‘Te Wichel’ last krijgt van een teringhoest word er afgeweken van de planning. Twee van de leerlingen, ’Heiligerleven’ en ‘Punselie’, zijn het hier niet mee eens en gaan er stiekem vandoor. Meneer de Bree is woedend en de klas ook. Als ze dezelfde avond nog terugkeren worden ze voor de ogen van alle leerlingen in elkaar geslagen door een meisje, Schattenkeinder.

Het schooljaar loopt ten einde, meneer de Bree heeft besloten om na de vakantie niet meer terug te komen. Maar in de vakantie komen er twijfels. Uiteindelijk besluit hij toch terug te keren.

Wanneer De Bree na de vakantie arriveert in de lerarenkamer blijkt dat Bint ontslag heeft genomen. De vier klassen die de Bree les gaf zijn samengevoegd tot drie klassen. ‘De Hel’ is de enige klas die helemaal in tact is gebleven. Het is dan wel een nieuw begin maar het blijft oorlog tussen ‘de Hel’ en Meneer de Bree.

Een aantal opvallende zaken zijn:

-       Dat meneer de Bree klassen vergelijkt met bijvoorbeeld de hel of de bloemen. Ook de leerlingen vergelijkt hij met bloemen of beesten. Ik vraag me af waarom hij dat doet.

-       Dat het boek eigenlijk draait om meneer de Bree die op een school werkt. Het hoofd van de school heet Bint dus ik vind het raar dat het boek naar hem is vernoemd terwijl meneer de Bree de belangrijkste persoon is.

-       Dat de namen die Bordewijk heeft gebruikt in Bint heel apart zijn en allemaal heel moeilijk. Tijdens het maken van de samenvatting vond ik het dan ook lastig om de namen nog te noemen. Toen ik op internet over Bint wat opzocht kwam ik er achter dat hij de namen heeft opgezocht in de telefoongids en dat het daarom soms aparte namen zijn.

Informatie over de auteur

Ferdinand Bordewijk is geboren op 10 oktober 1884 in Amsterdam. Zijn auteursnaam was F. Bordewijk (dus nooit zijn achternaam voluit). Bordewijk heeft rechten gestudeerd in Leiden en heeft gewerkt bij een advocatenkantoor in Rotterdam.

In 1916 bracht hij zonder succes een gedichtbundel uit; ‘paddenstoelen’. Ferdinand deed dit onder het pseudoniem Ton Ven. Bordewijk werd bekend door de drie korte romans; Blokken (1931), knorrende beesten (1933) en Bint (1934). Ook schreef hij twee langere romans; Rood Paleis (1936) en karakter (1938).

In 1914 trouwt Bordewijk met de Nederlandse componiste Johanna Roepman. Samen krijgen ze twee kinderen, een zoon Robert en een dochter Nina.

Ferdinand Bordewijk is overleden op 28 april 1965 in Den Haag.  

Eigen mening

Bint vond ik een bijzonder boek. Het is geschreven in oud Nederlands en ik vond het lastig om te schakelen. Toen ik eenmaal in het verhaal zat, wat eigenlijk best snel was, ging het lezen vrij gemakkelijk. Het verhaal trok me aan omdat het over mijn leeftijdsgenoten gaat. Het boekje was niet heel lang en las makkelijk weg. Ik weet niet of ik dit boek heel snel zou aanraden maar ik vond het zelf wel leuk om te lezen.