Herman Koch: Het diner (herschreven eind)

Wanneer de rekening is betaald gaan Claire en ik nog even mee met Serge en Babette naar huis. We zijn nog niet uitgepraat had Serge gezegd.

Toen we op de fiets zaten kreeg Claire een sms dat met Beau alles goed was gegaan. Michel ging nu naar huis en hij zou wachten totdat wij thuis waren. Daarna fietsen we snel door om niet te laat bij Serge en Babette te zijn.

Als we thuis en weer met zijn vieren rond de tafel zitten zet Serge de televisie even aan. Over een kwartier begint  het journaal. Serge vertelde dat hij en zijn vrouw in de auto hadden gepraat en dat hij nu ook van mening was dat het misschien beter was om de gebeurtenis zo snel mogelijk te vergeten en geen aangiften te doen. Babatte zag er beter uit ze had geen rood omrande ogen meer en had een glimlach op haar gezicht.

Het nieuws begon we zaten niet echt te kijken. Babette had aan Claire gevraagd hoe dat nou verder moest met Rick hij leed wel onder wat hij gedaan had. We waren druk aan het kletsen totdat Serge opeen de televisie heel hard zetten. De beelden van het pinhokje en de twee jongens die aan het lachen waren was weer op tv. Ik keek Serge boos aan en zei ‘die beelden hebben we nou al gezien we hadden het er net over om alles te vergeten!’ Serge reageerde niet. Ik luisterde maar weer naar de nieuwsuitzending. Er kwam een meisje in beeld met een strak naar achter gestoken staartje. Ik herkende haar ergens van maar wist niet meer waarvan. Totdat ik me opeens realiseerde dat ze onze jassen had aangenomen, dat ze er was toen ik de vrouwen wc in ging, dat ze buiten had gestaan toen ik met mijn zoon was en dat ze een paar keer aan onze tafel had geserveerd.

Ik kon niet geloven wat ik toen hoorde ze had het over ons. Ze had het over onze kinderen. Ze vertelde dat ze Serge Lohman in het restaurant had geserveerd en dat ze af en toe dingen opving. Toen ze iets hoorde over een zwerfster ging ze opletten. Ze had de andere serveersters ook ingelicht. Die gingen nu ook luisteren.

Ik bedacht me opeens dat er ook veel vaker meisjes rond onze tafel stonden.

Het meisje ging door met vertellen maar ik luisterde niet meer ik dacht alleen nog maar aan Michel we moesten naar huis, hij was daar alleen wat als ze hem nou nu zouden oppakken.

Claire en ik waren 5 minuten later thuis. We hadden Michel verteld wat we net op het nieuws hadden gehoord toen Serge belden. De politie was al bij hun thuis hij zei dat ze ook naar ons kwamen. Michel had meegeluisterd en begon nu zacht te huilen op de bank. ‘Papa’ zei hij wat gaan we nu doen ik heb er zo’n spijt van, maar wat gaat er nu gebeuren, wordt ik opgepakt? Toen ging de bel…

Herman Koch: Het diner

Het boek, het diner, is geschreven door Herman Koch. Voor meer informatie over Herman Koch klik hier: http://www.nightwriters.nl/Auteurs/writer/5/Herman_Koch/?show=biography

Het is boek is zo geschreven dat je steeds wil blijven door lezen. Vanaf het eerste hoofdstuk is het al spannend. Ook zijn er in het boek bepaalde situatie die je herkent. Een goede recensie kun je vinden op: http://www.parool.nl/parool/nl/26/boeken/article/detail/120681/2009/01/15/Herman-Koch---Het-diner.dhtml

Een samenvatting van het verhaal kun je hier vinden op: http://educatie-en-school.infonu.nl/werkstuk/78433-boekverslag-het-diner-door-herman-koch.html

Plot

Paul lohman is een gelukkige man. Hij heeft een vrouw Claire en een zoon Michel. Hij ontdekt dat zijn zoon iets vreselijks heeft gedaan samen met zijn neef Rick. Zijn broer Serge de vader van Rick weet het ook. Daarom nodigt Serge, Paul en Claire uit in een restaurant om er over te praten. Wanneer ze bij het restaurant aankomen ziet Paul dat Babette een zonnebril draagt, ze heeft gehuild ziet hij.

Namaten ze langer in het restaurant zitten krijg je steeds meer te weten over Paul. Zo hoor je dat hij een ziekte heeft , hij kan niet goed omgaan met zijn emoties. Hij kan heel agressief zijn. Hij heeft bijvoorbeeld zijn broer met een pan neergeslagen. Elke keer wanneer hij zoiets deed heeft zijn zoon dit gezien. Het is daarom ook niet gek dat zijn zoon ook agressief uit de hoek kan komen.

Rick en Michel blijken een zwerfster eerst te hebben mishandeld en daarna, zonder dat het de bedoeling was, gedood. De zwerfster lag in een pinhokje, ze hebben van alles naar binnen gegooid waaronder een lege jerrycan. Daarna hebben ze een aansteker naar binnen gegooid en is het pinhokje ontploft. De beelden waren te zien bij ‘opsporing verzocht’.

Als ze eindelijk over het onderwerp beginnen te praten lijken er meningsverschillen te zijn. paul, Claire en Babette vinden dat ze het voor zich moet houden want niemand weet dat het hun kinderen waren. Serge is van plan zijn kandidaatschap als ministerpresident op te zeggen omdat hij niet kan leven met het geheim. Hij zou dan ook het geheim gelijk bekend maken. Babatte is het hier niet mee eens en barst alleen bij het idee al in tranen uit. Claire bedenkt een plan. Paul zou dit moeten uitvoeren maar hij weigert.

Uiteindelijk heeft Claire, Serge tegen de grond geslagen. Zodat hij niet voor de tv durft te zeggen dat hij ging stoppen. Uiteindelijk word hij geen ministerpresident en hij heeft niks gezegd. Hierdoor gaat het leven van de twee gezinnen gewoon door. Behalve dan dat de geadopteerde zoon plotseling is verdwenen (dit hebben Rick en Michel gedaan omdat hij hun chanteerden, onderleiding van Claire).  

De hoofdpersonen van het boek zijn:

Paul Lohman: Hij is de hoofdpersoon. Vanuit zijn ogen wordt het verhaal verteld. Hij houdt ontzettend veel van zijn vrouw en zoon. Hij heeft dan ook alles over voor hen over ook al gaat dat soms ten koste van andere. Hij kan soms best agressief zijn. Ook is hij een beetje mysterieus want uit het verhaal blijkt dat hij een ziekte heeft maar hij verteld niet wat.  

Claire Lohman: De vrouw van Paul. Het is een hele lieven vrouw. Ze heeft alles over voor haar man en har zoon.

Michel Lohman: Hij is de zoon van Paul en Clair Lohman. Het is een hele gewonen jongen. Hij is goed bevriend met Rick en Beau. Hij lijkt qua gedrag veel op zijn vader, vooral zijn agressiviteit. Hij heeft een belangrijke rol in het boek. Hij is namelijk de gene die iets vreselijks uitgevoerd.

Serge Lohman: Broer van Paul Lohman. Hij is ministerpresidentskandidaat. Hij heeft aparte trekjes. Hij houdt van wijn en van lekker eten. Je weet niet veel van hem. Je weet alleen hoe Paul tegen hem aankijkt.

Babette Lohman: De vrouw van Serge. Ze staat 100% achter hem. Ze tred een beetje in de schaduw van Serge.

Rick Lohman: Hij is de zoon van Serge en Babette Lohman. Hij heeft samen met Michael iets uitgevoerd.

Beau Lohman: Hij is de geadopteerde zoon van Serge en Babbette Lohman. Later in het boek is hij de gene die Michel en Rick chanteert.

De thema’s van het boek zijn onder andere: vader- zoonrelatie, moeder- zoonrelatie, puberteit, moord en sociale problemen.      

Hier zijn nog een paar foto’s die te maken hebben met het boek:

-       http://www.eenpassievoorboeken.nl/img_act/koch.jpg

-       http://www.holland.com/upload_mm/3/9/3/492_fullimage_amsterdam%20restaurant%20de%20kas%20gebouw.jpg_560x350.jpg

leesautobiografie

Al vanaf dat ik heel klein was werd ik voor gelezen. Vanaf een jaar of 3 las mijn oom mij voor uit Jip en Janneke van Annie M.G. Schmidt. Ook toen ik op de peuterspeelzaal zat werd er voorgelezen. Helaas weet ik niet meer precies welke boeken.

Op de basisschool in groep 1 en 2 werden er heel veel voorgelezen. Twee boeken die ik mij nog goed kan herinneren zijn: Pluk van de Petteflet van Annie M.G. Schmidt en Lekker weertje koekepeertje van Carry Slee.

Vanaf groep 3 werd er minder voorgelezen. Dit was namelijk het jaar dat we begonnen met zelf lezen. We begonnen met de boekjes ik leer lezen. In groep 4 begon het echte avi lezen. Iedereen had nu ongeveer avi 4. Je moest nu met een pasje naar de schoolbibliotheek, hier vond je boeken van dat niveau. Verder in het jaar kreeg je steeds een hogere avi.

In groep 5 had je dan avi uit. Nu mocht je alle boeken lezen. De boeken die ik vanaf groep 5 gelezen heb zijn bijvoorbeeld: De computerheks van Francine Oomen, De kinderen van de grote beer van Carry Slee (dit waren ook nog wel boeken die werden voorgelezen), De GVR van Roald Dahl en ga zo maar door.

Ik weet nog goed dat in groep 7 het boek Achtste-groepers huilen niet van Jacques Vriens werd voorgelezen. Dit had zo’n indruk op de klas gemaakt dat in groep 8 dit boek nog een keer is voorgelezen.

In de vakantie tussen groep 8 en eerste klas heb ik alle boeken van Hoe over leef ik… van Francine Oomen gelezen. Ook voor mijn eerste boek verslag heb ik gekozen voor een Hoe overleef ik... boek van Francine Oomen.

In de tweede klas heb ik de boeken: Dat heb ik weer deel 1, 2 en 3 van Carry Slee gelezen. voor school heb ik toen het boek Op blote voeten van Maren Stoffels gelezen. In derde klas heb ik hier van voor Nederlands een film moeten maken.

Afgelopen vakantie heb ik onder andere Hoe versier ik een prins? en Hoe verover ik een prins? van Tyne O’Connell gelezen.

Als laatst heb ik het boek Het diner van Herman Koch gelezen, dit was ook voor school. Gezien mijn dyslexie lees ik niet zo vaak en niet zo veel